متخصصان انگلیسی موفق شدند با پیوند یک چیپ (تراشه) الکترونیکی به شبکیه چشم دو مرد بریتانیایی که سالهاست نابینا هستند، قسمتهایی از بیناییشان را بازگردانند.
به گزارش بی‌بی‌سی، حالا کریس جیمز و رابین میلار می‌توانند نور و حتی بعضی اشکال را به وسیله شبکیه مصنوعی که پشت چشمشان جاسازی شده است ببیند.
این دو بیناییشان را بر اثر بیماری به نام رتینیت پیگمانتزا از دست داده‌اند. این بیماری سلول‌های گیرنده نور در پشت چشم را به‌تدریج از کار می‌اندازد.
این پروژه حاصل همکاری مشترک متخصصان آلمانی و انگلیسی بوده است. محققان آلمانی میکروچیپ‌ها را تهیه کرده‌اند و آزمایش بالینی در بیمارستان چشم آکسفورد و بیمارستان کینگز کالج لندن با سرپرستی پروفسور رابرت مک لارن و دکتر تیم جکسون انجام شده است.
محققان با عمل جراحی یک تراشه میکروالکترونیک سه میلی‌متر مربعی را که در برابر نور بسیار حساس است و به جای دریافت‌کننده‌های نور عمل می‌کند را در سر این دو مرد نابینا پیوند کرده‌اند. همچنین تراشه‌ای هم پشت شبکیه چشم گذاشته شده و سیمی از آن از زیر پوست به پشت گوش وصل شده است.
زمانی که نور وارد چشم می‌شود و به تراشه می‌رسد، حسگرهائی که پیام‌های الکترونیکی را به اعصاب چشم و از آنجا به مغز می‌رسانند، تحریک می‌شوند.
لحظه موعود
«لحظه‌ای سحرآمیز بود. زمانی که برای اولین بار تراشه کار کرد من نور را دیدم و فهمیدم که این دستگاه کار می‌کند.»
این را کریس جیمز می‌گوید، یکی از دو بیماری که حالا بخشی از بینایی خود را بازیافته است.
وی ادامه می‌دهد: «می‌توانم خط مستقیم و منحنی را از نزدیک ببینم اما تشخیص اجسامی که در فاصله دورتری قرار دارند برایم سخت تر است. البته هنوز زود است و باید یاد بگیرم که چگونه از اطلاعاتی که از تراشه به مغزم می‌رسد، استفاده کنم.»
اما رابین میلار، نابینای دیگر که تحت همین عمل جراحی قرار گرفته است به‌طور غیر‌منتظره‌ای توانسته برای اولین بار و پس از ۲۵ سال خواب‌های رنگی ببیند.
پروفسور مک لارن نظر کاملا مثبتی در مورد این عمل جراحی دارد: « این اولین باری است که بیماران بریتانیایی که کاملا نابینا بودند قادر هستند چیزهایی را ببینند. در پژوهش‌های قبلی که از سلول‌های بنیادین و معالجه‌های دیگر استفاده شده بود بیماران تنها شبحی از نور را می‌دیدند.»
وی ادامه می‌دهد: ممکن است نتیجه خارق‌العاده نباشد اما همین‌که شخصی کاملا نابینا بتواند جهت‌یابی کند و تشخیص دهد که در و پنجره یک اتاق کجا قرار دارد کمک زیادی برای اوست و می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
دکنر جکسون هم که یکی از این تراشه‌ها را پیوند کرده است در این زمینه می‌گوید:«این آزمایش در مرحال اولیه قرار دارد اما گامی مهم و هیجان انگیز است. ممکن است در آینده به کسانی که بر اثر بیماری رتینیت پیگمانتزا بینایی خود را از دست داده اند کمک کند.»
هر دو جراح تاکید می کنند که این تراشه برای درمان نیست و جزئی از آزمایش‌های بالینی است. اما نکته مثبت این آزمایش نسبت به تلاش‌های مشابهی که پیش از این در آلمان و هلند انجام شده بود آن است که تحقیقات پیشین تنها در محیط آزمایش موفق بوده‌اند اما تجهیزات پیوند شده به این دو مرد نابینا مستقل از محیط آزمایشگاه قابل استفاده هستند.
قرار است این تراشه به چشم حدود ۱۲ نابینا پیوند شود.
